Haftasonu Toplantıları... / Weekend Meetings...

Haftasonu toplantıları...

Her cumartesi ya da Pazar günü tüm arkadaşlarımız bir araya geldiğinde bir program yapıyoruz. Normalde tüm öğleden önceyi vejetaryen festivalin hazırlıklarıyla mutfakta geçiriyorum. Elbette her zaman yardımcılarım oluyor çünkü 8-9 çeşit yemek hazırlamak biraz vakit alıyor. Enikö geldiğinden bu yana bana yardım etmekte, fakat geçen hafta Serhat da bize katılmaya karar verdi. Cuma günü bana ertesi gün ne pişireceğimi sormuştu. "Her zamanki hazırlıklar: bir çorba, iki sebze tabağı, pilav, bir Hint ekmeği, çatniyli bir lezzet ve tabii ki bir festivalin olmazsa olmazı tatlı; bu yüzden tatlı pirinç ve samosa yapacağımı söyledim." Bir anda gözlerinin parladığını gördüm ve onun da yemek pişirmeyi çok sevdiğini hatırladım. Hazırlıkların bazılarına yardım etmek isteyip istemediğini sordum ve sevinçle kabul etti.



Bana bir şekilde daha karmaşık tariflerden pişirmek istediğini söyledi. Tatlı samosaları yapmasında anlaştık ve gönüllü olarak bir tarif daha pişirmek istedi. Karar vermek kolay değildi. Bana ne çeşit sebze tarifi pişireceğimi sordu. Domates, kızarmış karnabahar ve panirden ( ev yapımı Hint peyniri) oluşan basit bir tarif ve biraz daha zor olanı nohutlu ıspanağı seçmiştim. Serhat dedi ki: "Bu benim en sevdiğim yemeklerden birisi, bu yüzden sen pişirmelisin. Bu yemeği iyi pişirme riskine girmek istemiyorum." Bunun üzerine gülüştük. Sonrasında ona pakuraları ( nohut unu sosuyla kaplı kızarmış sebzeler) pişirmesini önerdim. Bu kez özel bir tane yamak istediğimi söyledim. Bir kürdan üzerinde yatan farklı sebzeler. Bu fikir çok ilgisini çekti, fakat bunu pişirmeden önce bir kez beni izlemek istediğini söyledi. Böylece en sonunda Serhat’ın pakuraların yan tabağı olan çatniyi ( sindirime yardımcı olması amaçlı hazırlanan meyveden yapılmış acı ve tatlı reçel) pişirmesine karar verdik. Nihai sonuç mükemmeldi.



Programlarımız ana hatlarıyla bhajan (müzik aletleriyle yapılan mantra meditasyon), vedik felsefesi hakkında farklı konular hakkında okumak ve fikir alışverişi ve en sonunda büyük bir ziyafetten oluşmaktadır. Enikö buraya geldiğinden beri bhajan tarafının biraz daha fazla önem kazandığına dikkat ettim çünkü harmonyumu o kadar güzel çalıyor ki hepimiz çok seviyoruz.

Arkadaşlarımızın hepsi toplantımızın sonunda ziyafeti onurlandırdıklarında tüm hazırlananları beğendiler. Serhat ile birlikte o kadar mutlu olmuştuk ki bundan sonra her ne zaman fırsat bulursak ziyafeti beraber hazırlamaya karar verdik. İkimiz de şuna karar vermiştik: Yemek pişirmenin kendisi arkadaşlarla birlikte olduğunda çok keyif verici fakat en önemli şey ise hazırlananları yiyen kimselerin yüzlerindeki mutlu ifadeyi görmek.

Sevgiyle,

Anuragi

Weekend Meetings...

Weekend meetings Every Saturday or Sunday we have a program when all of us friends get together. Normally I spend all morning in the kitchen with the preparation of a vegetarian feast. Of course i always have helpers, since it takes time to cook 8-9 preparations Eniko has been helping me since she came, but last week Serhat also decided to join us. He asked me on Friday what i was planning to cook next day. I told him: "The usual feast preparations: a soup, two vegetable dishes, rice, an indian bread, a savoury with chutney... and of course a feast wouldn't be complete without sweets, so i'm going to make sweetrice and samosas." I immediately noticed his eyes lit up, and i remembered he also likes to cook... I asked him whether he would also like to make some of the preparations, and he happily agreed.

He told me: "I would like to make something which is somewhat complicated." We agreed that he's going to make the sweet samosas and he volunteered for an other dish also. It wasn't that easy to decide. He asked about what kind of vegetable dishes i'm going to make. I chose one simple recipe made of tomatoes, fried cauliflowers and paneer (indian home-made cheese), and a bit more difficult one: chickpeas with spinach. Serhat said: "This is my favorite, so you should make it, i don't want to take the risk of not making it good." We had a good laugh on this. Then i suggested for him to make the pakoras (fried vegetables covered with chickpea-flour coating). I told him i was planning to make a special one this time: different vegetables larded on a long wooden stick. He became very intrigued with the idea... but first he wanted to watch me how do i do it before making them himself. So finally we decided he makes the chutney (sweet and hot jam made of fruits, aiming to help the digestion) which is the side-dish for the pakoras. The end result was wonderful.

Our programs mainly consists of bhajanas (mantra meditation with instruments), reading and sharing thoughts about different topics of vedic philosophy and then a big feast in the end. Since Eniko is here i noticed that the emhasis is a bit more on the bhajan side, since she's playing harmonium so nicely, all of us like it very much.

All of our friends liked all the preparations when they honored the feast at the end of our meeting. We were so happy with Serhat that we decided to cook together every time whenever we have the opportunity. Both of us agreed on the following: cooking is delightful in itself, it's more delightful when you do it together with friends, but the most delightful thing is to see the happy faces of the persons having the nice preparations

With Love,

Anuragi

Arkadaşım... / My Friend...

Arkadaşım…

İki hafta önce arkadaşım Enikö beni ziyarete geldi. :) Birbirimizi Macaristan’daki ekolojik köyümüzden uzun senelerdir tanıyoruz, bu yüzden onun İstanbul’a geleceğini duyduğumda çok mutlu olmuştum. Küçük bir tatil düşünüyordu fakat nereye gideceğine karar verememişti... ta ki bir sabah Gaura Şakti ona sorana kadar: "Neden Anuragi’yi ziyaret etmek için Türkiye’ye gitmiyorsun? Onların yeri İstanbul’un en güzel sahil semtlerinden birisi olan Yeşilyurt’ta; tatil için mükemmel bir yer." Bu fikir hoşuna gitti :) ve bir ay kalmaya karar verdi.

Enikö her sabah günlük atma-yoga uygulamalarımda bana eşlik ediyor. Daha önceleri Macaristan’da biraz Yoga yapmış fakat yoğun programı yüzünden, sırtındaki problemlerden dolayı çok fazla ihtiyacı olmasına rağmen daha önce düzenli olarak uygulama yapamamış. Ona birkaç kolay asanadan oluşan sadece yarım saatini alacak bir set öğretmeye karar verdim, fakat tüm duruşlar sırtındaki koşulları iyileştirmek ve aynı zamanda enerji alanlarını dengelemek amaçlı idi. Yoğun çalışan kimseler için zihni ve bedeni günde sadece birkaç dakika ile sağlıklı tutmak için mükemmel bir set. :) Sadece birkaç gün içerisinde farkı hissedebildi. :)

Gerçeği söylemek gerekirse onun gelişinde beni heyecanlandıran özel bir neden vardı. Enikö değişik müzik aletlerini çalmakta gerçekten çok iyi. Müzik aşkı daha bir çocukken başlamış: Piyano ve flüt gibi çeşitli müzik aletlerini çalmak için müzik okuluna gidiyormuş. Evinde maraca, mızıka ve çan gibi özel parçalar varmış. Sonrasında meditasyona merak sarmış ve Hint müzik aletlerinin sanatını öğrenmeye karar vermiş. Elbette bu da onun için çok kolay olmuş. :)



Böylece akşamları beraber mantra meditasyonu yapıyoruz. Ve daha da özel olanı, o bana nasıl harmonyum, mridanga ve karatala çalacağımı öğretiyor. Sadece birazcık biliyordum, fakat şimdi o bana çok yardımcı oluyor. Yeni melodiler, vuruşlar öğretirken, dikkatle yanlışlarımı düzeltiyor ve sabırla benimle birlikte çalışıyor. Sadece birkaç gün içerisinde fark dikkatimi çekti. :)

Sevgiyle,
Anuragi


My friend

My friend, Eniko has come to visit me two weeks ago We know each other from our ecological village from Hungary for a long time, so i was very happy when i heard she's coming to Istanbul. She was thinking about taking a little rest, but she couldn't decide where to go... until one morning Gaura Sakti prabhu asked her: "Why don't you go to Turkey to visit Anuragi? Their place is in Yenikoy, which is one of the most beautiful beaches in Istanbul- the perfect place for a nice holiday." She liked the idea and she decided to stay for a month.

She joins me every morning with my daily atma-yoga practises. She has done little yoga before in Hungary, but because of her busy schedule she couldn't practise it regularly although she would really need it because her back is not healthy. I decided to teach her a simple set which consist of easy asanas, takes only half an hour to do, but all the positions are aiming to help the condition of the back and at the same time they are balancing the energy field. The perfect set for busy persons to keep body and mind healthy in only a few minutes every day. She could feel the difference in only a few days .

I have to tell the truth, i had one special reason why i was really looking forward to her visit: Eniko is really good in playing different kinds of musical instruments. Her love for music started when she was a child: she was going to music school learning singing and playing various instruments, like piano and flute. She used to have special pieces also at home, like maraca, mouth organ and dong. Then later on she took interest in meditation, and she decided to learn the art of the indian instruments. Of course it was very easy for her.

So in the evenings we are doing mantra-mediatation together. And what is even more special... she's teaching me how to play the harmonium, the mridanga and the karatal. I only know a little, but now she's helping me a lot: she's teaching new tunes, beats, carefully correcting my mistakes and patiently practising together with me. I could also notice the difference in only a few days.

With Love,
Anuragi

Bazen kolay, bazen zor... / Sometimes easy, sometimes difficult...

Bazen kolay, bazen zor…

Yoga merkezimizi açmamızın benim için en önemli parçalarından birisi de Türkçe öğrenmekti. :) İlk önce Taksim’deki Tömer dil kursunu düşünüyorduk, fakat orası Yeşilyurt’tan çok uzak ve eminim hepiniz bu mesafeyi otobüsle özellikle de yoğun saatlerde kat etmenin ne kadar zor olduğunu biliyorsunuzdur. Bir öğleden sonra arkadaşım Şaşi ile birlikte alışverişe çıktık: Taksim’e gitmemiz 1,5 saat ve dönüşümüz 2,5 saat sürdü. Bunu her gün yapmak zorunda olduğumu düşündüğümde, oldukça zor olacağını gördüm.

O gün öğleden sonra Taksim’e gitmek üzereyken, ironik bir şekilde Yeşilyurt otobüs durağında genç bir kız ile karşılaştık ve konuşmaya başladık. Bize kendisinin bir dil öğretmeni olduğunu ve Yeşilyurt’ta bir dil okulunda öğretmenlik yaptığını söyledi.Gözlerim yuvasında fırlayacak gibi oldu: "Gerçekten mi? Nerede?" Genç kız, "Hemen şurada" dedi ve otobüs durağının karşısındaki yola doğru hareket etti. "Burada Türkçe öğrenmek ne kadar güzel olurdu... Evimizden sadece iki dakika uzaklıkta!" şeklinde düşündüm. Sorduk ve tabii ki orada da dersler vardı ve böylece başladım. :-)

Muhterem isminde çok hoş bir öğretmenim var. Başlangıçta biraz ondan korkuyordum çünkü görünüşte çok katı... fakat sonraları çok büyük bir kalbi olduğunun farkına vardım :-) Muhterem’in benim öğretmenim olacağı kararını verdiğimizde, arkadaşım Serhat ona beni yüzünde bir gülücükle teslim etti: "O artık senin. Sizin gibi sıkı bir öğretmeni olduğu için mutluyum, öğrenmeye zorlanacak." Sonrasında Muhterem Öğretmen’e: "O çok zeki bir kız, Türkçe’yi iki ay içerisinde kolayca öğrenebilir," dedi. Ben bir şey söylemedim, sadece kafamı sallıyor, gülüyor ve: "Göreceğiz... bu o kadar kolay olmayabilir..." şeklinde düşünüyordum. Ayrıldığımızda Serhat bana bir Türk geleneği olduğunu söyledi: çocuklar okula başladıklarında, aileleri çocuklarını öğretmenlerine: "O artık sizin"diyerek emanet ederler ve ondan sonra öğretmen sorumluluğu alır ve çocuklara kendi çocuklarıymış gibi bakar.

Birkaç gün sonra derslere başladık. İlk derste alfabeyi öğrendim.

Muhterem bana sessiz harfleri öğretiyordu ve her birini sesli harflerle ba, be, bı, bi şeklinde uyguluyorduk. Muhterem her hece için ayrı bir kelime verdi: balon, bebek, bıçak, bitki vb... Dersin sonunda 160 tane yeni kelime vardı. Muhterem, "Tamam, bu yeni kelimeleri yeni derse kadar öğrenebilirsin, onları sana soracağım" dedi. Kapıdan dışarı çıktığımda, "Bütün bunların hepsini nasıl yapacağım?" şeklinde düşünüyordum. Fakat Muhterem çok iyi bir öğretmen, ne yapacağını çok iyi biliyor. Dersteyken kelimelerin söylenişini defalarca tekrar ettik ve ben sürpriz bir şekilde bu kelimelerin yarısını hatırlıyordum, bu yüzden sadece geri kalan 80 kelimeyi öğrenmem gerekiyordu. :-)

Sonrasında Muhterem bana kişi zamirlerini, işaret zamirlerini, soruları, sayıları, selamlaşmayı, dilbilgisini öğretti; şimdiye kadar her şey iyi gidiyor. Ve bana aynen kendi kızı gibi bakıyor; tıpkı Serhat’ın dediği gibi. -) Bir dersten sonra bana sordu: "Türkçe hakkında ne düşünüyorsun? Kolay mı, zor mu?". "Hımm, bilmiyorum... bazen kolay, bazen zor. Türkçe öğreniyorum, fakat sizinle İngilizce konuşmak zorundayım ve aynı zamanda Macarca düşünmek zorundayım, çünkü Türkçe ve Macarca dilbilgileri birbirine çok benziyor" dedim. O da bana: "Arkadaşın bana iki ay içerisinde Türkçe öğreneceğini söylemişti. Ben de şimdi onunla aynı fikirdeyim. Hiç endişelenme, sadece pratik yap, pratik yap, pratik yap." :-)

Sevgiyle,
Anuragi dd

Sometimes easy, sometimes difficult...

One of the most important parts of the preparation of opening our yoga-centre is for me to learn Turkish. :-) First we were thinking about the Tömer course at Taksim, but it is so far from Yesilyurt, and I'm sure you all know how difficult it is to travel this distance by bus in Istanbul- especially in the peak hours... One afternoon we went for some shopping: it took us 1,5 hours to get there and 2,5 to come back. I was thinking if I will have to do this every day, it will be extreamly difficult... Ironically when we were about to go to Taksim that afternoon we met a young girl in the bus stop in Yesilyürt and we started to speak. She told us that she's a language teacher, and she teaches at a language school in Yesilyürt.My eyes immediately kindled: "Really? Where is it?" "It's just over there." -she said, and she motioned to the opposite side of the road from where we were waiting for the bus. I thought: "How nice it would be to manage somehow to learn here... it's only two minutes away from our house!" We inquired, and they indeed had possibilities of having classes from there, so I started. :-)

I have a very nice teacher, called Muhterem. First I was a bit afraid of her, because she seems so strict... but since then I realized she has such a big heart :-) When we finalized that she's going to be my teacher, my friend, Serhat handed me to her with a smile: "She's yours now. I'm happy that she has such a strict teacher, she's going to be forced to learn then." Then he also told Muhterem: "She's a clever girl, she can learn Turkish in two months easily." I didn't say anything, I was just nodding and smiling, thinking: "We'll see... it might not be so easy..." When we left he told me that this is the Turkish custom: when the children start school, their parents hand them over to the teacher, saying: "She's yours now."- and after that the teacher takes responsibility for her and treats her as his own child.

Few days later we started the classes. On the first class we learned the abc. Muhterem was teaching me the consonants, and we were practicing each of them with every vowel. Like: ba, be, bı, bi... and she gave a word with each syllable, like: balon, bebek, bıçak, bitki... By the end of the class I ended up with about 160 words. Muhterem told me: "Ok, so you can learn them by the next class, I'll ask them." When I stepped out on the door I was thinking: "How am I going to do all this?" But Muhterem is a very good teacher, she knows well what to do- we practiced pronouncing the words so many times on the class that to my surprise I remembered half of them, so I only had to learn the other 80. :-)

Then Muhterem taught me kişi zamirlerli, işaret zamirleri, sorular, sayilar, selamlaşma, grammar- so far it's going ok. And she really treats me as her daughter- like Serhat was saying :-) One afternoon she asked me: "What do you think: is Turkish easy or difficult?" I told her: "Well, I don't know... sometimes easy, sometimes difficult. I'm learning Turkish, but I have to speak English with you and at the same time I have to think in Hungarian, because Turkish-Hungarian grammar is so similar." She told me: "Your friend told me that you'll learn Turkish in two months. I also think you can do it. Do not worry at all, just practise, practise, practise." :-)

With Love,
Anuragi dd

Özel Misafir... - Special Guest...

Özel Misafir

Eylül ayında İstanbul’da günlerimiz çok çabuk geçiyordu. Zamanımızın çoğunu yoga merkezimizi açmak için harcadık. Yenilenmiş, boş bir daireyi, sıcak atmosfer ile güzel görünümlü hoş bir yoga merkezine çevirmek uzun bir yol. :) Temizlik ve etraftaki her şey ve değişik odalara (salona, ofis odasına, size en iyi şekilde hizmet verebilmek için girişe) uygun mobilyayı bulabilmek ile meşgul idik ve mutfak gelecekteki yemek kursları için donatılmalıydı. Çok mutluyduk çünkü arkadaşlarımız Gaura Şakti ve Adi Radhika Eylül ayı sonunda hazırlıklar için bize yardım etmeye gelmişlerdi. Onlar gelmeden önce sadece temizliği ve her şeyi mutfağa yerleştirme işini bitirebilmiştik. Ve doğal gaz bir gün önce son dakikada bağlanmıştı...

Fakat hala hiç mobilyamız yoktu ve zaman çok çabuk geçiyordu. Yoga öğretmenimiz Şivarama
Swami Maharaj’ın gelişini 5 Ekim’de bekliyorduk. Günler geçtikçe daha da heyecanlanıyorduk ve hala uygun mobilyaları bulamamıştık. Fakat Maharaj’ın gelişinden önceki son gün O’nu ağırlamak ve ilk programlarımıza başlamak için her şeyi birlikte yerine koymuştuk. Bu Şivarama Swami’nin İstanbul’a ilk ziyaretiydi.

Merkezimizi, sahildeki meditasyon yürüyüşlerini,tanıştığı yeni insanları çok sevdi. Fakat en hoş olanı sabahları Bhagavad-gita’dan verdiği atma yoga seminerleriydi. Atma kelimesinin farklı anlamları, özellikleri ve yoga uygulamasıyla atma hakkında her şeyi nasıl anlayabileceğimiz hakkında konuştu. Yoganın gerçek anlamının ne olduğundan, bu çok eski uygulamanın günümüzde nasıl yapılması gerektiğinden bahsetti. Şivarama Maharaj’ın açtığı farklı konu ve temalar misafirlerimiz ve hepimizin merakını uyandırdı. Lütfen üzülmeyin, her şeyi sizler için kaydettik böylelikle bizi ziyarete geldiğinizde bu konferanslar sizler için de elde edilebilir olacaktır. :)

Ayrıntılarıyla üzerinde durduğu ana konulardan birisi mantra meditasyonu idi. Her seminerden önce Hint müzik aletleri ile birlikte Maharaj’ın etrafında toplandık ve mantra meditasyonu yaptık. Bu bizlerin her gün kişisel olarak yaptığı bir uygulama, fakat daha çok kişi ile birlikte yapıldığında daha lezzetli olmakta. :) Ve bu kez daha özeldi çünkü Maharaj beraberinde sıra dışı telli bir çalgı olan tambura getirmişti. Adi Radhika nasıl çalındığını öğrenmekten çok mutlu olmuştu ve çalışıyla mantra meditasyonumuzun en önemli bölümü olmuştu. :)

Gün boyunca Adi Radhika ve Gaura Şakti, Maharaj’ı İstanbul’un en güzel ve ilgi çekici yerlerine götürdü. Ne yazık ki Maharaj çok yoğun programı nedeniyle bizlerle sadece beş gün geçirebildi, bu yüzden bir çok yeri görme şansı olmadı; fakat Maharaj’ın bir sonraki Türkiye ziyaretinde devam edecekler. Şivarama Maharaj Sultanahmet ve Aya Sofya’nın güzelliği ve mimari yapısından çok etkilendi ve Kapalıçarşı’ya hayran kaldı.

Sevgiyle...
Anuragi dd

Special guest

Our days were passing very quickly in September here in Istanbul. We spent most of our time with preparing for the opening of our yoga-centre. It is quite a long way from an empty, newly refurbished apartment to a nice-looking, pleasant yoga-centre with a warm atmosphere We were busy with cleaning everything throughly, and finding suitable furniture to the different rooms: to the saloon, the office and the reception area to serve you the best, and the kitchen also had to be equipped for the future cooking courses. We were very happy: our friends, Gaura Sakti prabhu and Adi Radhika also came at the end of September to spend time with us and help with the preparations. By the time they came we only managed to be ready with cleaning and putting everything together in the kitchen. And we only got natural gas connected a day earlier- in the last minute...

But we still didn't have any furniture and time was passing quickly: we were expecting our yoga-teacher, Sivarama Swami Maharaja to visit on the 5th of October. We got more and more excited and busy as the days were passing and we still didn't find the suitable ones... but on the final day before his arrival we managed to put everything together to accomodate him and to start our first programs. It was Maharaja's first time in Istanbul. He liked it very much- the centre, the mantra meditation walks on the beach nearby, and the people whom he met.

But the nicest thing was that in the mornings he gave seminars about atma-yoga from the most famous and well-known book, the Bhagavad-gita. He spoke about the different meanings of the word atma, the qualities of it, and how can we understand everything about atma through the practice of yoga. He talked about what is the real meaning of yoga, how should this ancient practice be applied in these modern days. All of us and our guests were very much intrigued by the different topics and themes he brought up, and please don't worry... we recorded everything for you, so that when you come to visit us these lectures will be available for you as well.

One of the main topics he elaborated on was mantra-meditation. Before each part of the seminar we sat together with some indian musical instruments and we did mantra-meditation. It is such a practise we do every day individually also, but it's much more relishable when more people do it together And this time was even more special since Maharaja brought a tambura, a unique stringed musical instrument with him. Adi Radhika was very happy to learn it and she quickly became the highlight of our mantra-meditation with her playing.

During the day Adi Radhika and Gaura Sakti prabhu took Maharaja around to some of the most beautiful and interesting places in Istanbul. Unfortunately Maharaja only spent five days with us, so they couldn't get to see so many places; but they will continue when he comes next time to Turkey. He was very much impressed with the beauty and architectural expertees of the Blue Mosk and Hagia Sophia, and he liked Kapalicarsi Bazar very much.

With Love,
Anuragi dd

Geçtiğimiz yıl boyunca neler oldu? - What happened during last year?

Sevgili arkadaşım Adi Radhika’nın Macaristan’a taşınışından bu yana neredeyse bir yıl geçti. O ve sevgili eşi geçtiğimiz Ekim ayında Krişna Vadisi’nde muhteşem bir düğün ile evlendiler. Düğünler daima çok hoş ve dokunaklıdır, özellikle de katılımcılar kişinin akrabaları ya da yakın arkadaşlar ise.

Onlar oradaki organik çiftliğimizin işleri ile meşguller ve biz onların buradaki birlikteliklerini özlüyoruz, fakat ne mutlu bize ki düzenli olarak buraya gelip bize yardım ediyorlar. :-) Ben Budapeşte’deki Bhaktivedanta Koleji’nde vedaların ebedi, yüceltici felsefesi olan vedik felsefesi okumaktayım. İngiltere’de İngilizcemi ilerletmek ve atma-yoga öğretilerinde biraz deneyim edinmek için vakit geçirebildim .

Bu arada İstanbul’daki planlarımız hakkında toplantılar yapıyor ve tartışıyorduk. Sonunda hepimizin beklediği vakit geldi: aktivitelerimizde (yoga dersleri, masaj seansları, sağlıklı yemek pişirme kursları ve ayurveda yardımıyla sağlıklı yaşam öğretileri) kullanabileceğimiz çok hoş bir yer edindik. Sadece açılış yapmadan önce son rötuşları yapmalıyız... ve bundan sonra hepiniz bizi ziyaret etmek ve aktivitelerimizin bir parçası olmanız için davetlimizsiniz. :-)

Sevgilerimizle,
Anuragi dd

What happened during last year?

It's going to be one year now that my dear friend, Adiradhika has moved to Hungary. She and her husband had their wonderful wedding ceremony last October in Krisna-valley. Weddings are always very sweet and touching, especially if the main participants are one's relatives or close friends. They are busy with the dealings of our organic farm there, and we miss their associacion here in Istanbul, but fortunately they are coming to visit and help us regularly. :-) I've been studying vedic philosophy at the Bhaktivedanta College at Budapest- the timeless, uplifting philosophy of the Vedas. Because of being a private student, I've been able to spend my time in England to improve my English, and to gain some expirence in teaching atma-yoga. In the meantime we've been discussing, having meetings about our plans in Istanbul. Finally the moment arrived that we've all been waiting for: we have acquired a nice place what we can use for our activities- giving yoga-classes, having massage sessions, holding 'healthy' cooking courses, and teaching how to live a helathy life with the help of ayurveda. We just need to add the finishing touches before we open... and after that we welcome all of you to come, visit us and take part in our activities. :-)

With Love,
Anuragi dd